Talent rośnie w samotności,charakter wśród ...
Talent rośnie w samotności,charakter wśród ludzi.
Człowiek nie jest ani dobry, ani zły.
Znieść, co każe konieczność, to mądrego rada;śmieszny to człek, co sobie sam cierpień dokłada.
Cóż to za nieopisana ulga, mieć poczucie bezpieczeństwa przy innej osobie, nie musieć ważyć myśli, ani mierzyć słów, lecz wylewać je wszystkie z siebie wiedząc, że wierna dłoń przyjmie je i zachowa.
Ludzie prędzej wybaczają temu, kto ich oszukuje, niż temu, kto im mówi gorzką prawdę.
Człowiek nie jest z niczego na świecie zadowolony, wyjąwszy swój rozum; i im mniej go posiada, tym bardziej jest zadowolony.
Z ludźmi jest tak jak z zegarkami! Najważniejsze jest to, co mają w środku.
Nie boję się wcale tych grubych i długowłosych ludzi. Boję się raczej tych innych, bladych i wysmukłych.
Ludzi ocenia się nie według tego kim są, ale na kogo wyglądają.
Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia. Może dlatego też tak wcześnie się go wyrzekają.
Ale taki jest ten świat.
Żadne tzw. problemy ludzkie nie dadzą się rozwiązać. One są tylko po to, aby je przeżyć. A to właśnie jest najtrudniejsze.