Nie możesz jeść ponad swój ...

 Człowiek ma w sobie zawsze dwa oblicza. Jedno z nich widać bardziej niż drugie, które tylko ostrożnie wygląda z wewnątrz, bojąc się, że zostanie spłoszone. Nie zawsze, to bardziej widoczne, ludzkie oblicze, jest tym obliczem prawdziwym. 

 Tak, o pewnych rzeczach nikt się nie dowie, jeśli
o nich nie opowiem. A kiedy całkiem stracę pamięć,
to nawet ja nie będę już o nich wiedziała.
Pozostaną tylko pogłoski, w których zniknie prawda.

 Serce człowieka bije drugiego niemiłosiernie.

 Troskliwi rodzice mają na uwadzeprzede wszystkim dobro swych dzieci.Ich nieszczęścia są dla nicho wiele boleśniejsze aniżeli własne.

 Gdyby małżonkowie nie mieszkali razem, dobre małżeństwa byłyby częstsze.

 Czasami myślimy, że kogoś kochamy
i później na siłę staramy się wejść w tą miłość. Kończymy, bo okazuje się, że to wcale nie było to. Aż w końcu nadchodzi ten moment, w którym dociera do nas, że to właśnie było to, tylko nie do końca oswojone, niezupełnie otwarte, zbyt
mało nam znane. Dajcie sobie czas.

 Człowiek jest nikczemnością zdolną czasami się zawstydzić.

 Prawdziwa doskonałość człowieka polega nie na tym, co człowiek ten ma, lecz na tym, czym on jest.

 Czy człowiek nie umiejący liczyć, który znalazł czterolistną koniczynę, ma też prawo do szczęścia?

 Można dochodzić prawdy dla samej satysfakcji jej wykrycia.