Zmuś ich, aby wspólnie budowali ...

 Samotnym jest się tylko wtedy, gdy ma się na to czas.

 Miarą człowieka jest ukrywanie cierpień.

 Ludzie są jak kwiaty – cztery miliardy narcyzów.

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 W jakimś momencie trzeba dopuścić
do siebie myśl, że ktoś już nie wróci i nie będzie "długo i szczęśliwie".

 Gdy chodzi o sprawy ludzkie, nie śmiać się, nie płakać, nie oburzać się, ale rozumieć.

 Są ludzie, którzy zasługują na wiele, a nie oczekują niczego w zamian. Są też tacy, dla których robimy wszystko, mimo że na to nie zasługują, a dla nich to i tak za mało.

 Najlepszy jest taki rząd, który w ogóle nie rządzi.

 Najbardziej kochamy te osoby
i te miejsca, przez które wylaliśmy najwięcej łez.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez.
I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.