Uważaj się zawsze za głupszego ...

 Ludzie są bezradni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć...

 W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci swą wartość i zarazem znika jego kult. Człowiek przestaje interesować się sobą. Ważne jest tylko to, czemu służy.

 Naucz się polegać na sobie, żeby inni czuli, że mogą polegać na tobie.

 Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.

 Człowiek zasługuje na pochwałę lub naganę tylko za takie czyny, których podjęcie lub odrzucenie leży w jego mocy.

 Są ludzie z którymi relacje się nie zepsują, nie ważne ile czasu się nie widzicie, ile czasu nie rozmawiacie, zajmują pewne miejsce w sercu i nic nie jest w stanie tego zniszczyć.

 Marne jest życie ludzi, którzy kłamstwo stawiają wyżej od prawdy.

 Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.

 Czy człowiek nie umiejący liczyć, który znalazł czterolistną koniczynę, ma też prawo do szczęścia?

 Idee to córy przeszłości i matki przyszłości, zawsze zaś niewolnice czasu.