Wyobraźcie sobie tą ciszę,gdyby ludzie mówili tylko to, co wiedzą!

 Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Najstraszniejsze jest nienawidzić siebie, wstydzić się siebie, a jednak nie móc od siebie uciec, wciąż do siebie wracać i dlatego siebie przeklinać.

 Aby zdobywać wielkość, człowiek musi tworzyć, a nie odtwarzać.

 Ludzie giną najczęściej wpadając na cudze pomysły.

 Człowiek [...] stworzenie towarzyskie.

 Nie wiemy, jakie są piekła i nieba ludzi mijanych na ulicy.

 Czasem nawet w kłamstwie
można znaleźć ziarno honoru.

 Błędy... Zawsze łatwiej wytknąć je komuś, niż zauważyć własne.