Ludożerca nie gardzi człowiekiem.

 Nienawidziłam słów
i kochałam je. Mam nadzieję,
że nauczyłam się ich używać.

 Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych, bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość, odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko klawiatury, klawiatury telefonów...

 Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa –
a poległych otacza się czcią?
Dlaczego czepiamy się tego,
co utraciliśmy, ignorując to,
co udało nam się zachować?

 To smutne, że głupcy są
tak pewni siebie, a ludzie mądrzy, tak pełni wątpliwości.

 Człowiek nie jest nigdy tak piękny jak wtedy, gdy prosi o przebaczenie lub gdy sam przebacza.

 Szukam człowieka.

 Trzeba nauczyć się akceptować to, czego nie można zmienić, nawet jeśli się tego nie lubi.

 Im człowiek żyje dłużej, tym krótsze pisze życiorysy.

 Do ludzi nigdy nie trafia, co im się mówi, muszą odkrywać to sami.

 Jestem tylko gońcem, który niesie opieczętowane dary do nieznajomych ludzi.