Przyzwoity człowiek nie pisze, nie ...
Przyzwoity człowiek nie pisze, nie gra na scenie, nie komponuje.
Mądrym może być tylko ten, kto sam siebie nie uważa za mądrego.
To dobrze, kiedy człowiek jest wrażliwy, ale wyobrażam sobie, że żyje się wtedy ciężko.
Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie zacznie żyć dla bliźnich.
Człowiek, w którego ludzie wierzą, jest potęgą; podwójną ma moc, jeżeli sam w siebie wierzy.
Ludzie, którzy w przeszłości zostali mocno zranieni, są bardziej lojalni, ponieważ nie chcą, aby ktoś cierpiał tak jak oni.
Życie człowieka jest historią jego lęków.
Gdy naród nie chce już czytać swych poetów, składa im hołdy.
Czystość jest świadomością, że człowiek dysponuje takim darem, który tylko raz można ofiarować i tylko raz otrzymać.
Obie rzeczy: zarówno to, przed czym uciekasz,
jak i to, za czym wzdychasz, są w tobie.
Prawdziwą tragedią człowiekanajczęściej nie jest niemożność dopięcia celu,ale rozczarowanie, którego doznaje po osiągnięciutego, czego pragnął.taki wybór celów, aby nie utrąciły one swej wartości,z chwilą gdy zostały osiągnięte.