Czyż człowiek nie jest tylko kwiatem uniesionym przez wiatr?

 Nie wypieram się swoich błędów, bo dzięki nim jestem tym, kim jestem.

 Każdy z nas ma swoją
własną rzeczywistość albo
nawet kilka i czasem trudno
orzec, której należy się trzymać.

 Są dwie przełomowe daty w dziejach człowieka - wygnanie z raju i osadzenie w samochodzie.

 Geniusz to człowiek rozwiązujący problemy, o których nie wiemy, że je mamy.

 Czasami myślimy, że kogoś kochamy
i później na siłę staramy się wejść w tą miłość. Kończymy, bo okazuje się, że to wcale nie było to. Aż w końcu nadchodzi ten moment, w którym dociera do nas, że to właśnie było to, tylko nie do końca oswojone, niezupełnie otwarte, zbyt
mało nam znane. Dajcie sobie czas.

 Znałem ludzi, którzy po kryjomu pili, a byli pijani publicznie.

 Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.

 Milczenie to tekst, który niezwykle łatwo jest błędnie zinterpretować.

 Kto się poświęcił dla dobra ludzi, powinien o ich sądzie zapomnieć.

 Dopiero wówczas, gdy dostrzeżemy, że żaden człowiek nie jest zupełnie czarny jak diabeł, ani też zupełnie biały, jak anioł, lecz, że wszyscy jesteśmy, jak zebry w paski lub szarzy, jak orły i dopiero wówczas, gdy wyciągniemy z tego spostrzeżenia praktyczny wniosek, mamy możność naprawdę zrozumieć ludzi.