Czyż człowiek nie jest tylko kwiatem uniesionym przez wiatr?

 Próżność - to najżałośniejsza postać miłości do ludzi, którą, gdy nie stać nas na samych siebie, każe nam żyć nie tyle dla drugich, ile przez drugich i w oczach drugich.

 Jestem poszukiwaczem prawdy, spaceruję tam i
z powrotem i poszukuję prawdziwej prawdy.

 Mówisz: ciałem człowieczym trzeba schodzić nisko, najniżej,
bo radosna w locie tym wieczność jest kołyską zrodzoną na krzyżu.

 Powołując się na obowiązek, można z drugiego człowieka uczynić niewolnika.

 Nie zawsze jest tak jak się człowiekowi wydaje.

 Gdyby ludzie byli dobrzy tylko
ze strachu przed karą albo w nadziei
uzyskania nagrody, byłoby to bardzo przykre.

 Ludzie popełniają błędy. Dokonują niewłaściwych wyborów. Lecz zawsze mogą się zmienić.

 Prawdziwa doskonałość człowieka polega nie na tym, co człowiek ten ma, lecz na tym, czym on jest.

 Tylko to dostojeństwo jest rzeczywiste,które nie maleje przez ludzką obojętność.

 Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.