Możemy człowieka ocenić po tym, jak traktuje zwierzęta.

 Życie człowieka jest historią jego lęków.

 Najbardziej pragniemy tego, co nam umyka.

 Znać prawdę boska rzecz, a ludzka jej szukać.

 Nie mamy prawa cieszyć się szczęściem, jeśli nie tworzymy go dokoła nas, podobnie jak nie możemy używać bogactw, których nie wypracowaliśmy.

 – Po co ci był ten rewolwer? – spytał.
– Abym mógł ufać ludziom.

 Jest rzeczą niemożliwą, aby człowiek, który patrzy w słońce, nie miał oświetlonej twarzy.

 Człowiek pozwala sobie na luksus szaleństwa tylko wtedy gdy ma po temu warunki.

 Dwojako chybiamy w naszych stosunkach z ludźmi: gdy ich krzywdzimy i gdy im nie pomagamy, choć pomóc możemy.

 Czasami odchodzimy tylko po to,
żeby sprawdzić, czy ktoś za nami pójdzie...
Najgorsze jest rozczarowanie, kiedy
odwracasz się, a za Tobą nikogo nie ma.