Można skonać pod drzwiami ludzi, którzy za ludzi się mają.

 Dużo ludzi nie wie, co robić z czasem – czas nie ma z ludźmi tego kłopotu.

 Nie staram się przekonać mego przeciwnika, że jest w błędzie, ale zjednoczyć się z nim w poszukiwaniu prawdy.

 Czas to potwór, którego nie można okiełznać rozumem

 Stary człowiek - to myśląca ruina.

 Nie człowiek jest momentem z historii rzeczy, lecz rzeczy są momentem z historii człowieka, a to, co człowiek uważa za świat jest zawsze pewnym rodzajem planu służącego do skoordynowania jego działalności. Działalność człowieka, jej rodzaj, stopień jej rozwoju określa pojęcia, jakie ma on o świecie.

 Człowiek nie mądrzeje na starość, ale staje się ostrożniejszy.

 Gdybym był bogatym człowiekiem... tylko trochę bogatym... byłbym dobry.

 Próżność - to najżałośniejsza postać miłości do ludzi, którą, gdy nie stać nas na samych siebie, każe nam żyć nie tyle dla drugich, ile przez drugich i w oczach drugich.

 - I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.

 Poezja jest chorobą niektórych ludzi, podobnie jak perła jest cierpieniem ostrygi.