Żeby głosić kłamstwo, trzeba systemu – profesorów, gazet, ideałów, promowanych bohaterów prasowych, itd. Ale żeby głosić prawdę, wystarczy jeden człowiek.

 Człowiek kultury to człowiek, który pozwala i pomaga wszystkiemu róść według ładu właściwego dla tożsamości każdego bytu.

 Tu właśnie chodzi o to, by mieć wokół tych, co są cenniejsi niż złoto.

 Ludzi coraz więcej,
a człowieka coraz mniej.

 Ludzie nienasyceni są w słuchaniu, gdy im ktoś chce mówić o nich samych.

 To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabrnąłza daleko.

 Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.

 Nikt nie wdrapał się na szczyt w towarzystwie strachu.

 Naprawdę silni ludzie nie tłumaczą,
dlaczego wymagają szacunku.
Po prostu nie zadają się z kimś,
kto im szacunku nie daje.

 Żaden człowiek nigdy się nie dowie, kim jest.