Ludzie o niezmiennych zasadach są jak samochody jadące po szynach.
Ile pochlebstw potrzebuje człowiek, aby stać się lepszym? Mówi mu się, jaki mógłby być, i już znajduje w sobie upodobanie.
Tego gatunku ludziom nic się nie grozi, nim nie spełnią swego zadania.
Każdy może tworzyć byle co i ma prawo być z tego zadowolonym, byle by nie był w swej pracy szczerym i znalazł kogoś, który równie kłamliwie będzie to podziwiał.
Im człowiek jest bogatszy w osądy, tym uboższy w przesądy.
Dziecko, które w nas mieszka, ufa,
że istnieją gdzieś mędrcy znający prawdę.
Ludzie zazdroszczą innym tego, czego sami nie posiadają. A przecież mogliby starać się to posiąść.
Nikt nie może sądzić drugiego, ponieważ nikt nie zna samego siebie.
Zazdroszczę ci. W każdej chwili możesz odejść ode mnie. A ja od siebie nie mogę.
W naturze człowieka leży rozsądne myślenie i nielogiczne działanie.
