Fundamentalnym faktem ludzkiej egzystencji jest człowiek z człowiekiem.

 Nie lubię opowiadać o sobie. Niech mówi o mnie to, co robię.

 W każdym z nas siedzi więcej niż jeden człowiek.

 Najtrudniej jest być tolerancyjnym wobec najbliższych.

 Nie jestem gadułą. Chyba, że złapię z kimś kontakt, wtedy dostaję słowotoku.

 Niepowodzenie przywraca ludziom wszystkie cnoty, jakie pomyślność im odbiera.

 Człowiek nie staje się tak łatwo dorosłym. Nie może się stać.

 To, co prawdziwe jest w stanie przetrwać wszystko, sztuczne i tak prędzej czy później się rozleci.

 Babranie się w autorze à propos jego utworu jest niedyskretne, niestosowne, niedżentelmeńskie. Niestety, każdy może być narażony na tego rodzaju świństwa...

 Kiedy ktoś ustami wypowiada
kłamstwa, często prawdę mówi oczami.

 Prawda tylko wtedy coś znaczy,
gdy trudno się do niej przyznać!