Fundamentalnym faktem ludzkiej egzystencji jest człowiek z człowiekiem.

 Niektórzy ludzie nie powinni mówić o wolności, rozumie, humanitaryzmie, po prostu dlatego, żeby tych pojęć nie brukać.

 Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem.

 Wściekamy się na siebie, ale czasem warto sobie zadać pytanie: czy gdyby tej osoby zabrakło jutro, czy ja nie będę tęsknić?

 Są takie miejsca i takie czasy, kiedy bycie nikim przynosi większy zaszczyt niż bycie kimś.

 Kłamać nigdy nie wolno, ale nie zawsze trzeba całą prawdę mówić.

 Raz na jakiś czas w naszym życiu pojawiają się ludzie, po których sprzątamy latami...

 Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez - nie jest prawdziwym człowiekiem.

 Największe świnie wymagają zazwyczaj od ludzi, żeby byli aniołami.

 Kto wierzy w dobroć człowieka, ten stwarza dobroć w człowieku.

 Im bardziej się człowiek starzeje, tym mocniej czuje, że umiejętność cieszenia się chwilą bieżącą jest cennym darem podobnym do stanu łaski.