A moja prawda jak struna drga, radośnie woła lub cicho ...

 Nasze smutki są radościami naszych wrogów

 To absurd twierdzić, że człowiek jest dobry albo zły. Człowiek jest i dobry, i zły.

 Ludzie milczą. Uważają, że to najlepsze wyjście. Że kiedy zamkną usta za murem,
to serce przestanie czuć. Ludzie się mylą. Milczenie potrafi okaleczyć najbardziej. Potrafi wypalić ranę. Potrafi zabić obłok.

 Nie jesteśmy w pełni ludźmi; wręcz przeciwnie, jesteśmy nimi tylko w minimalnej części,
powiedzmy w dwóch procentach,
w pozostałych
dziewięćdziesięciu ośmiu
jesteśmy zwierzętami.

 Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa –
a poległych otacza się czcią?
Dlaczego czepiamy się tego,
co utraciliśmy, ignorując to,
co udało nam się zachować?

  Lepiej by zraniła cię prawda,
niż pocieszyło kłamstwo.

 Dawać - nie pytając, co z tego będzie; dawać - nie licząc, co się daje.

 Człowiek ma cenę.

 Czarodziejskim kluczem do bram mądrości nie jest refleksja, lecz modlitwa.

 Ludziom można dawać szansę, kilka szans, sto, dwieście. Ale przychodzi moment, kiedy wyczerpują się baterie. Padają akumulatory wiary, że coś się zmieni na lepsze. Wtedy dojrzewamy do tego, że kolejna szansa nie zmieni biegu rzeki, nie przemówi do serca.