Najprawdziwszym złem na świecie są czyny człowieka.

 Nie możesz być naprawdę szczęśliwa, jeżeli czasami nie bywasz nieszczęśliwa.

 W śmiechu jest klucz, którym jesteśmy w stanie rozszyfrować całego człowieka.

 Kolejność poznawania rzeczy stanowi ostatecznie o indywidualności człowieka.

 Nie bogactwa czynią człowieka szczęśliwym, ale dobre ich użycie.

 Wielu ludzi pod pojęciem myśleniarozumie tylko przegrupowanieich własnych przesądów.

 W jakimś momencie trzeba dopuścić
do siebie myśl, że ktoś już nie wróci i nie będzie "długo i szczęśliwie".

 Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd
w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które
odnieśli nasi towarzysze. To
kładąc swą cegłę czuć, że się
bierze udział w budowie świata.

 Idę swoją drogą, a ludzie niech mówią, co chcą.

 Ile pochlebstw potrzebuje człowiek, aby stać się lepszym? Mówi mu się, jaki mógłby być, i już znajduje w sobie upodobanie.

 W chwilach, gdy człowiek potrzebuje obecności drugiej osoby zazwyczaj pozostaje sam.