Tak długo opakowywałem się w milczenie, że trudno mi się ...

 Śmierć jest od ciebie na tysiąc kroków żołnierskiego chodu

 Czasem od rozpaczy do pogodzenia się
z losem trzeba pokonać bardzo długą drogę.

 Tu i teraz jesteśmy ślepi i nigdy nie wiemy, co jest naprawdę ważne.

 Byłam prawie pogodzona z losem.
Cios spadnie wcześniej czy później, a na
razie trzeba się cieszyć każdym najmniejszym drobiazgiem. Byle to trwało jak najdłużej.

 Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.

 Istoty ludzkie mówią jedno,
myślą drugie, a robią jeszcze co innego.

 Ale marzenia tak naprawdę się nie spełniają. Spełniają się w pewien sposób, a potem tylko rosną.

 Jestem zbyt nieszczęśliwa, żeby płakać.

 Tak właśnie przychodzi się na świat. Krew, krew i krzyk!

 Nadzieja jest najokrutniejszą z kochanek i potrafi zmiażdżyć ci serce niczym styropianowy kubek.