Miłość jest czymś, co wymyślili pisarze, żeby sprzedawać książki.

 Świat nie jest bezpiecznym miejscem.

 (...) lepiej jest, w ostateczności, uniewinnić zbrodniarza niż skazać niewinnego.

 Szczęście się czuje, nie rozumie.

 Chciałabym, by wszystko
okazało się tylko złym snem.
Ale wiedziałam, że to niemożliwe.

 Bo skrywa się we mnie pięćdziesiąt twarzy szarości.

 Pisarz nigdy nie jest osobą godną zaufania.

 Uczucia to kolory duszy. Są
cudowne i niezwykłe. Bez nich

świat staje się bezbarwny i ponury.

 Miłość przychodzi sama (...) Wszystko inne wymaga czasu. Powinniśmy o tym pamiętać.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.

 Miłość to niegodziwiec bez serca.