Nie stracisz mnie. Będę tu tkwić jak przyklejona.

 Czym jest człowiek, jeśli nie okruchem najmniejszej gwiazdy, przeniesionego w serce matki. Czym jest człowiek, jeśli nie kawałkiem nieba, zesłanym na ziemię, by błąkać się po niej jak cień.

 Śmiałość to koleina patrzenia.

 Rozmyślał o życiu, które przerywa - a może kończy? - śmierć.

 Myśl ta była jak mała czarna chmurka, której nie chciał rozwiać żaden wiatr.

 (…) lepiej późno osuszyć bagna własnej duszy niż wcale.

 Mógłbym cię okłamać, ale zawsze uważałem, że najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa.

 Nie jestem wredna, tylko szczera. Nie jestem oziębła, tylko boje się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi. Nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych, którzy mają mnie głęboko w dupie.

 ...śmiech może przybierać różne barwy. To tylko dalekie echa eksplozji wewnątrz was.

 Znasz to uczucie, że jesteś w jakimś miejscu i pytasz sam siebie, co tu robisz? Ze mną jest tak cały czas, skręca mnie, żeby sobie pójść. Z każdego miejsca, w którym jestem,
do innego. To nie ma końca.

 Może... jedyna pożądana zmiana to taka, żeby już przestać cokolwiek zmieniać.