Na raj każdy musi zasłużyć sobie sam.

 Wszystkie triumfy i katastrofy tego świata ludzie powodują nie dlatego, że
są z gruntu źli albo z gruntu dobrzy, lecz dlatego, że są z gruntu ludźmi.

 Wszyscy znamy taką prawdę, która nas przeraża: że jesteśmy przelotnymi chwilami, że nigdy się nie powtórzymy, że to, co było, nigdy już nie wróci. To jest jedna z prawd, które nas przerażają, ale jednocześnie jest to prawda miłości. Bo miłość jest właśnie takim spojrzeniem, które widzi to, co przemija, co jest jednorazowe i niepowtarzalne

 (...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.

 To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.

 Są w życiu chwile, kiedy czas i przestrzeń stają się głębsze, a poczucie istnienia ogromnie się nasila.

 Zawsze jest tak, że z końcem czegoś rodzi się nowa nadzieja.

 (...)i spojrzała na ładny, piętrowy dom tak, jak inni mogliby spojrzeć na pedofila.

 Ja cię kocham, a ty śpisz.

 Musisz zapłonąć, skarbie. Musisz zapłonąć.

 Zdarza się, ze życie nas zaskoczy, a potem my zaskakujemy samych siebie.