Na raj każdy musi zasłużyć sobie sam.
Na raj każdy musi zasłużyć sobie sam.
Wszystkie triumfy i katastrofy tego świata ludzie powodują nie dlatego, że
są z gruntu źli albo z gruntu dobrzy, lecz dlatego, że są z gruntu ludźmi.
Wszyscy znamy taką prawdę, która nas przeraża: że jesteśmy przelotnymi chwilami, że nigdy się nie powtórzymy, że to, co było, nigdy już nie wróci. To jest jedna z prawd, które nas przerażają, ale jednocześnie jest to prawda miłości. Bo miłość jest właśnie takim spojrzeniem, które widzi to, co przemija, co jest jednorazowe i niepowtarzalne
(...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.
To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.
Są w życiu chwile, kiedy czas i przestrzeń stają się głębsze, a poczucie istnienia ogromnie się nasila.
Zawsze jest tak, że z końcem czegoś rodzi się nowa nadzieja.
(...)i spojrzała na ładny, piętrowy dom tak, jak inni mogliby spojrzeć na pedofila.
Ja cię kocham, a ty śpisz.
Musisz zapłonąć, skarbie. Musisz zapłonąć.
Zdarza się, ze życie nas zaskoczy, a potem my zaskakujemy samych siebie.