Niechętnie cokolwiek przyrzekałam. Zbyt łatwo było nie dotrzymywać słowa.

 To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsadek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.

 Zaczynam pojmować, że jedno życie to zdecydowanie za mało.

 Smutno mi, Boże. Nie potrafię pogodzić się z tym światem.

 Słowa mi się zmęczyły.

 Uśmiechnęła się, ale jej uśmiech nie wyszedł poza usta.

 Świat był osobliwym miejscem, zanim dowiedzieliśmy się o istnieniu atomów i DNA.

 Gdy wokół jest ciemno,
pozostaje tylko spokojne czekanie,
aż oczy przywykną do mroku.

 Skoro wystarczy prosty gest, to po co więcej słów?

 Jak każda zła dziewczynka, mam swojego diabła stróża. Prowadzi mnie za rękę przez labirynty uciech.

 Umiejętnościami można pokonać siłę.