Kto nie umie w potrzebie rozstać się ze skarbem, jest ...

 Z każdej książki, którą przeczytałam, zaczerpnęłam jeden paciorek filozoficznej mądrości, a wszystkie nawlokłam na różaniec, który miał mi wystarczyć do końca życia.

 Przecież nie możemy dojść do końca, nie zacząwszy.

 Jeśli tylko można kogoś uratować, wszystko inne nie ma znaczenia.

 Morał z tej historii jest taki, że nie pamiętamy co się stało. To, co pamiętamy, staje się tym, co się wydarzyło.

 Pisarz nigdy nie jest osobą godną zaufania.

 Książki były konieczną ucieczką, którą zawsze podejmowałam z radością.

 Wolę być samotnym wilkiem, niż płaszczącym się psem.

 Strach bywa korzystny, o ile potrafimy go kontrolować za
pomocą zdrowego rozsądku i odwagi.

 Ciągle taki sam ruch, ta sama kapitalistyczna gwałtowność, ten sam wolny handel, ta sama chorobliwa mania robienia pieniędzy. Cały szereg złudzeń, które prowadzą tylko do smutnego końca.

 Cisza jest święta. Zbliża ludzi, gdyż tylko ci, którzy się dobrze ze sobą czują, mogą siedzieć w milczeniu.