Kto nie umie w potrzebie rozstać się ze skarbem, jest ...
Kto nie umie w potrzebie rozstać się
ze skarbem, jest jak niewolnik w pętach.
Panowanie nad życiem innych stanowiło wystarczający powód, by nadal egzystować.
Może tak przywykliśmy do kieratu, że ta odrobina wolności wytrąca nas z równowagi?
Życie jest jak płótno, na którym można malować. Koloruję go swoimi myślami, działaniami i słowami. Zawsze staram się wypełniać je tęczowymi barwami, ale czasem nieuchronnie dodaję szarości. Taka jest niestety natura bycia człowiekiem.
Czasami kawałki układanki pasują do siebie tylko przez pewien czas.
Maxon, mam nadzieję że znajdziesz kogoś,
bez kogo będziesz mógł żyć. I mam nadzieję,
że nigdy się nie dowiesz, jak to jest, musieć mimo wszystko żyć bez tego kogoś.
Stąd wszyscy mamy potrzebę szukać i dążyć do czegoś, co zawsze wydaje nam się nieosiągalne... Przy wzroście duchowym zawsze zostaje w nas wieczne pragnienie czegoś nieznanego, którego poszukiwanie jest źródłem głębokiej radości.
Błogosławione niech będą moje
porażki! Zawdzięczam im wszystko, co wiem.
Praca na świeżym powietrzu zawsze daje posmak wolności i niezależności.
Niekiedy spotykamy ludzi zupełnie nam obcych, którymi zaczynamy się interesować od pierwszego wejrzenia, jakoś raptownie, znienacka, za nim choć słowem się do nich odezwiemy.
Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już
myślisz, że wszystko sobie poukładałeś,
kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się
tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku
zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy
znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony
świata, północ staje się południem, wschód
zachodem i kompletnie się gubisz.
Tak łatwo jest się zgubić.