Przed człowiekiem schronić się można tylko w objęciach drugiego człowieka.

 Przynajmniej raz w życiu kobiecie należy się szczęśliwe małżeństwo.

 Gdzie jesteś? Tutaj. W jakim czasie? Teraz. Kim jesteś? Tym momentem.

 "Pamiętam jej uśmiech (...) nieskazitelny, jak ciało jej gładkie i ciarki na skórze po zimnej kąpieli, jak dreszcz podniecenia, gdy ukradkiem me wargi przywierały do jej szyi..."

 Postanowiłam, że nie dam się wpędzić w poczucie winy. Mam do tego takie same skłonności jak wszyscy, a może i większe, co mi się nie podoba. Nietzsche miał rację do do poczucia winy - to straszna rzecz. Wolałabym już się wstydzić. Wstyd jest bardziej obiektywny i wiążę się z osobistym poczuciem honoru.

 Myślę, że świat się w zasadzie kończy, bo miasta, przez które przechodzimy, są tak samo wyniszczone, jak my.

 Ciężko jest być młodym. Są takie rzeczy, na które nawet myślenie nie poradzi.

 Kto ma dalej do ziemi, tego bardziej boli jak spada.

 Ranek nieraz przynosi radę,
a noc często odmienia myśli

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Myślałam o tym, jak bardzo jesteśmy zapisani w innych ludziach i nigdy naprawdę nie wiemy, kiedy ktoś nas odczyta, wydobędzie na powierzchnię albo spróbuje zatrzeć, tak jak ściera się z mebli kurz.