Jeden pocałunek można uznać za wypadek, dwa to już tarapaty.

 Nie daj mi, Boże, podróżować tam, dokąd nie powinniśmy podróżować. Uchroń mnie przed wędrówką w czasie, pozwól mi zostać tam, gdzie jest miejsce moje. Pozwól mi mieszkać między przyszłością a przeszłością, między jutrem a wczoraj.
Niech się nic, co się stało,
nie odstaje i niech się nie staje nic, co jeszcze nie dojrzało, aby stać się. Niech się dzieje normalność, choćby byłą najokrutniejsza. I niech się nie cofa ani nie śpieszy zegar czasu mojego, niech nie wracają cienie świetności ani marności mojej. Amen.

  ...ten, kto kocha naprawdę, kocha w milczeniu,

uczynkiem, a nie słowami.

 Na mnie się nie złości, mnie się wielbi!

 Wszystko, co udaje ci się zdobyć, to tylko kolejna rzecz, którą stracisz.

 Nic nie jest w stanie dokonać większych zniszczeń niż kobieta z misją dobroczynną.

 Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb.Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.

 Cywilizacja, wciąż wpływając na udoskonalenie naszych domów,
nie wzbogaca w równym stopniu mieszkańców. Stworzyła pałace,
ale trudniej było stworzyć królów.

 Kto nie wie że ma wybór, temu go nie brakuje.

 Jeździec, nawet kiedy stoi na ziemi.

 Czasami ... miłość nie wystarcza.
Czasami ... to po prostu jest za mało.