Do diabła, jeśli chcecie, piszcie do góry nogami albo używajcie ...

 ...jeśli nie potrafisz kochać w obliczu śmierci, to nie warto stawać do walki.

 Miłości nie da się wyłączyć tak jak światła.

 Nie ma dokumentu, więc nie ma i człowieka.

 Rzecz nie w tym, że znosi się cierpienie. Rzecz w tym, jak się je znosi.

 Czas to dobry nauczyciel.

Szkoda tylko, że uśmierca swoich uczniów.

 Bóg czasem bywa bardzo surowy, ale nigdy ponad to, co człowiek może znieść.

 Normalną koleją rzeczy, kiedy piękno przemija, kwiat skłania głowę na łodyżce i obumiera, ale czasami po opadnięciu płatków odsłania się szkielet z hartowanej stali.

 Ale po tylu latach bycia nikim poczucie, że wreszcie jest się kimś uderza do głowy. Łatwo uzależnić się od tego, że inni traktują cię, jakbyś rzeczywiście była dla nich ważna.

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Normalność
jest linoskoczkiem nad otchłanią nienormalności.