Nie chcę, by naszą radość zmąciły wspomnienia dawnych nieszczęść.

 Nie ma znaczenia, czy się zejdzie z właściwej drogi na krok, czy na milę.

 Sądy stają się stereotypami właśnie dlatego, że jest w nich prawda.

 Historia-to popękane płyty i zapomniane kości,miliony ludzi sądzących, że żyją w ważnych czasach, a potem obróconych w proch.

 To tylko ból, pomyślałam...

 I żeby nie musieć zaczynać od nowa. Wiesz, co to kosztuje, zaczynać miłość, mówić znowu te same słowa i wierzyć, że te same czyny są nowe?

 Na pewnym etapie wyczerpania, przypomniałem sobie, rzeczywistość przestaje dotyczyć rzeczy i staje się słowem. Na pewnym etapie cierpienia ból pozwala nam dostrzegać w pełni bezpośrednie piękno każdej chwili.

 Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych.

 Nigdy niczego by nie spróbowano, gdyby trzeba było najpierw przezwyciężyć wszystkie możliwe obiekcje…

 [...] jesteśmy uosobieniem nadziei w świecie, w którym jej brak.

 Nadzieja to jedyne co trzyma mnie przy życiu.