Przyszłość ma każdy, dopóki żyje.

 Złudne nadzieje są bardziej niebezpieczne od strachu.

 Nie twórz sobie historii, dziewczyno.

 (...) nadmiar myślenia (...) może przywieść męża do rozterki, a rozterka do ruiny.

 Miłość sen nam zabrała,
miłość żyje niespaniem

 Każdy lot zaczyna się spadaniem.

 Platon uczył, że obowiązkiem tego, który myśli, jest mówić głośno to, co myśli.

 Nie mówcie mi o śmierci!
Śmierć to dar, brama i uwolnienie.

 Każdy może być artystą.

 Nie pozostanie nikt, kto by pamiętał Arystotelesa lub Kleopatrę, a co dopiero ciebie. Wszystko, co zrobiliśmy, zbudowaliśmy, napisaliśmy, wymyśliliśmy albo odkryliśmy, pójdzie w zapomnienie, a to (...) zupełnie straci sens. Może ta chwila nadejdzie szybko, a może jest odległa o miliony lat, ale nawet jeśli przetrwamy śmierć naszego słońca, nie będziemy istnieć wiecznie. Był czas, gdy organizmy nie miały świadomości, i nadejdzie czas, gdy znów będą jej pozbawione. Nie myśl o tym, że zapomnienie jest nieuniknione. Wierz mi, że wszyscy tak robią.

 Chcemy widzieć świat takim, jakim go znamy.