Sarkazm to ostatnia deska ratunku dla osób o upośledzonej wyobraźni

 Przekonanie o własnej wyższości stanowi niezłą ochronę przed rzeczywistością.

 Tego co przeznaczone, tego się przecie i tak nie uniknie.

 Tadeusz, ach, Tadeusz, gdybyś wiedział...

 Myślę, że najlepiej jest kochać dzielnie i akceptować – tyle ile można znieść.

  Akcja! - słyszę. Unoszę łuk nad głową i ryczę z całą złością, na jaką mnie stać:
- Ludu Panem, walczymy śmiało i nasycimy głód sprawiedliwości!
Na planie zapadła grobowa cisza, która trwa i trwa.
W końcu przerywa ją trzask interkomu oraz donośny, zgryźliwy śmiech Haymitcha. Udaje mu się w końcu zapanować nad sobą na tyle, by wykrztusić:
- I tak oto, przyjaciele, umiera rewolucja.

 Nie istnieje coś takiego jak doskonałość. Świat nie jest doskonały. I właśnie dlatego jest piękny.

 Najtrudniej jest widzieć słońce,
wierzyć w słońce
i nie czuć jego ciepła.

 We mnie jest dwu ludzi, jeden zupełnie rozsądny, drugi wariat. Który zaś zwycięży?

 Marina powiedziała mi kiedyś, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.

 (...) czuł, że los szczególnie się na niego uwziął. Który młody człowiek (nawet sierota) ma cierpliwość czekać, co czas pokarze, gdy chodzi o miłość?