Pamięć to coś naprawdę dziwnego. Szufladki ma wypchane kompletnie nieprzydatnymi, bezsensownymi rzeczami. A człowiek zapomina jedną po drugiej te ważne, naprawdę potrzebne.
Wierzyć, to znaczy ufać, kiedy cudów nie ma.
Z każdym dniem rozumiał
coraz lepiej, że ludzie są
zdolni. Zdolni do
wszystkiego.
Najważniejsze to nigdy nikogo się nie bać.
Jeden wariat od razu pozna drugiego.
Głowa do góry.
Tylko głupcy wpatrują się w czubki swoich butów.
Posępne miejsca wymagają radości, nie powagi.
Ludzie z natury są słabi, dlatego podoba im się przemoc.
Poszukiwali krętej drogi, która omijałaby prostą prawdę. Prawdę o tym, że przyszłość jest nieznana, że nie istnieje przeznaczenie ani żadna żylasta dłoń, wyciągająca się ku naszemu życiu; że jest tylko to, co się zdarzyło, oraz my, przyglądający się temu.
Dzieje człowieka to dzieje cierpienia!
Strach bywa różny, ale najgorszy jest strach przed wstydem.
