Żeby kózka nie skakała, to by nóżki nie złamała.

 A potem mnie pierwszy raz czułością swoją oszołomił i dbać o mnie zaczął. I się o mnie troszczyć. I moimi zmartwieniami się zamartwiać. I moim śmiechem się śmiać.I moim smutkiem smucić. I moimi lękami bać. I moimi pragnieniami pragnąć.

 Jesteśmy dani sobie tylko na jakiś czas. A potem wędrujemy ku nowym sprawom, ludziom,
by z nimi wymieniać myśli, energię i czas.
I tak się kręciło koło wzajemności a jego osią jest i tak wewnętrzna samotność. Bo w najważniejszych dla siebie chwilach i tak pozostajemy samotni.

 Łzy ludzi, którzy nigdy nie płaczą, spływające spokojnie i bez emocji, są przerażające.

 Ironia to wredna małpa.

 Tak, trzeba się liczyć z tym, ze będziesz płakała, jeśli pozwalasz się komuś oswoić. To chyba jest częścią oswajania.

 Choroba ciała zdrowiem jest duszy.

 Czytać w sercach jest równie trudno, jak dotknąć ręką nieba.

 Miłość ma wpisane w siebie cierpienie.

 Życia nie mierzy się ilością oddechów, ale ilością chwil, które zapierają dech w piersiach.

 Nie ma nic, co kiedykolwiek brałbym na serio. Jedyne co biorę na serio, to mój konflikt ze światem.