Pewnego dnia straciła pamięć i zapomniała się obudzić.
Pewnego dnia straciła pamięć i zapomniała się obudzić.
Udostępnij:
Inspiracje:
Słowa ograniczają,
czasami milczenie bywa wymowniejsze
i zawiera w sobie więcej treści.
Z tym, że wszystko się kończy. A to, co spokojne i normalne, z reguły kończy się pierwsze.
Czasem sama się w sobie nie mieszczę.
No przecież do tego służą reguły, rozumiesz? Żebyś się dobrze zastanowił, zanim je złamiesz.
To nie jest nasz dom, Zunairo. Nasz dom, w którym stworzyliśmy sobie swój świat, został zmieciony wybuchem pocisku.
Tu jest tylko schronienie. Nie chciałbym, żeby stało się naszym grobem. Straciliśmy nasze dobra, nie traćmy jednak naszych dobrych nawyków. Jedynym sposobem walki, jaki nam pozostał, by nie poddać się tyranii i barbarzyństwu, to strzec tego, co dało nam nasze wychowanie
i wykształcenie. Zostaliśmy wychowani na ludzkie istoty z uwzględnieniem tego,
co w nas boskie, i tego, co śmiertelne.
Rzeczy proste można robić w pojedynkę, do katastrof wymagany jest zespół.
O! i ja także wiem, co to płakać bez łez...
Otoczenie nie wpływa na mój nastrój- to mój nastrój wywiera wpływ na otoczenie.
Zanotowałem w pamięci, żeby nigdy nie obsypywać komplementami kobiety, która ma w ręku kawał surowego mięsa. Jakoś nie bardzo to wtedy działa.
Mądry człowiek zna swoje miejsce. A odważny wykorzystuje nadarzające się okazje.