Pewnego dnia straciła pamięć i zapomniała się obudzić.

 (...) przeznaczenie nie puka do drzwi naszego domu. Trzeba za nim ruszyć, wyjść mu na spotkanie.

 Przesadne smutki oraz radości są tylko dla ludzi z nadmiarem czasu.

 W końcu cała sztuka w życzeniowym interesie, polegała na tym, żeby klient otrzymał dokładnie to, o co prosił, i dokładnie to, czego naprawdę wcale nie chciał.

 Cóż to za cywilizacja, która za grzech główny uznaje brak pieniędzy, a Boga pyta wyłącznie o stan konta.

 W kosztowaniu własnego szczęścia zawsze jest jakiś cień egoizmu.

 Kamienie i wspomnienia trwają wiecznie.

 Ten chłopiec, przyjacielu, przyszedł znikąd i wypełnił wszystkie moje myśli.

 Zaczęłam wrzucać jej rzeczy do pudeł. Ale trudno jest spakować czyjeś życie.

 Opanuj konia, na którym jeździsz, zanim spróbujesz ujeździć innego.

 Zaraz na początku życia ktoś powinien nam powiedzieć, że umieramy. Może wtedy żylibyśmy pełnią życia w każdej minucie każdego dnia.