Tajemnica daje możliwość ewaluacji.

 Gdy się kogoś kocha, trudno zamknąć drzwi optymistycznym nadziejom.

 Tacy młodzi - powiedział w końcu - a z tak wieloma toczą bój.

 Przez rok cierpiałem na jakąś chorobę mózgową, a zdawało mi się, że jestem zakochany.

 Celem nie jest koniec drogi, tylko posuwanie się naprzód.

 Nic się nie kończy, co najwyżej zmienia.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 O, z tego "Nie ma nadziei" ile masz nadziei!
Taki nadziei brak tworzy nadzieję inną, wysoką tak,
że nawet pycha nie spojrzy dalej, wiedząc, że nie ujrzy więcej.

 Całymi dniami leżeli na łące pełnej kwiatów, zasłaniając oczy przed słońcem i szepcząc sobie obietnice, których nie byli w stanie dotrzymać.

 Nadzieja jest największym złem, bo przedłuża ludzką udrękę.

 Ból to zdarzenie. Przytrafia ci się i radzisz sobie z nim na wszelkie dostępne sposoby.