Najpierw tęskniłam za nim. Tak do bólu, uśmierzanego litrową butelką taniego wina i snem. Potem, gdy mnie zostawił, tęskniłam do dnia, kiedy za nim nie tęskniłam. Gdy nie mogłam sobie przypomnieć takiego dnia, to piłam z rozpaczy i bezsilności jeszcze więcej i jeszcze tańsze wino.
Zawsze gdy myślisz, że sięgnęłaś dna, ktoś poda ci łopatę.
Ludzie patrzyli z daleka, bo z daleka łatwiej patrzeć na taką rozpacz.
Historia to rozbryzgi krwi.
Nieważne, jak daleko by człowiek uciekł, zawsze sam siebie dogoni.
Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych.
Czy czasem chce ci się czegoś, ale za żadne skarby świata nie potrafisz dociec czego?
Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.
Chciałem cię tylko poznać. Nie wiedziałem, że zniszczę całe twoje życie.
Świat i ludzie są czymś więcej niż to, co nasz biedny umysł potrafi zrozumieć.
Artur bez Excalibura, nie przestaje być Arturem.
