Wypłakałam duszę z ciała ,tak jakbym musiała wypluć z siebie ...

 Są miejsca, gdzie kończy się publicystyka, a zaczyna życie.

 Nie można być dzisiaj bez bycia wczoraj.

 Zaczynam pojmować, że jedno życie to zdecydowanie za mało.

 Nie musisz odnosić sukcesów ciągle, lecz tylko wystarczająco często.

 Ślepy afekt i pamięć z człowieka wywlecze.

 W kosztowaniu własnego szczęścia zawsze jest jakiś cień egoizmu.

 Napisane jest: "Kto ukrywa swój honor, ten nigdy honoru nie straci".

 Musisz pomyśleć o czymś cudownym.
A takie myśli uniosą cię same w powietrzu.

 My, młodzi, silni, odważni i pełni werwy padamy na kolana, zdruzgotani ciężarem życia.

 Nie bój się. Nie pozwól, by to zauważyli.