Gdy moje dzieci były małe, mieliśmy pewną zabawę.
Dałem każdemu patyk. Jeden dla każdego.
I mówiłem "złamcie je". Oni to robili, to było łatwe.
Wtedy mówiłem: "Złączcie patyki razem i spróbujcie je złamać".
Nie potrafili. Wtedy mówiłem: "To jest właśnie rodzina"
Marina powiedziała mi kiedyś, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.
Życie jest do kitu. A poza tym zimno mi w stopy.
Zapamiętaj sobie, żywi czy martwi, wszyscy czegoś szukamy.
Bo już taki się zwyczaj utarł, że każdy ma swoje dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały, a niektórym tego nawet za mało i mają jeszcze nadzieję na wieczność.
Katarzyna mówi, że czas to guma do żucia. A z gumą do żucia można wyprawiać różne cuda.
Normalność to dar, a nawet przywilej.
Jakie pytanie, taka odpowiedź.
Nie robi się tego dla pieniędzy, tylko po to, żeby się dobrze poczuć. Człowiek, dla którego taki powód to za mało, jest nic niewart.
(...) nie da się cofnąć rzeczywistości i przerobić jej w Photoshopie.
Błysk w młodych oczach to najładniejsza ładność na świecie.
