Gdy moje dzieci były małe, mieliśmy pewną zabawę.
Dałem każdemu patyk. Jeden dla każdego.
I mówiłem "złamcie je". Oni to robili, to było łatwe.
Wtedy mówiłem: "Złączcie patyki razem i spróbujcie je złamać".
Nie potrafili. Wtedy mówiłem: "To jest właśnie rodzina"
Rzeczywistość często przerasta fikcję.
Samotność utkana jest ze wspomnień.
To prawda , że sny kłamią
Życie miejskie: miliony ludzi, których dzieli wspólna samotność.
Ważne jest nie to, ile mamy czasu, ale to, co z nim zrobimy.
Nawet cię nie dotknąłem, a jednak się kochaliśmy.
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Wszyscy pytają , jaki jest sens życia, a nikt nie pyta, jaki jest sens śmierci.
Jak to możliwe, dziwna dziewczyno, że jesteś tak wieloma kobietami dla tylu ludzi?
To, czego się pragnie, i to, co się otrzymuje, to zwykle dwie całkiem różne rzeczy.
