Nie podoba mi się wyniosłość, nie podobają mi się ludzie, którzy stawiają siebie wyżej od innych. Mam ochotę dać im rubla i powiedzieć: jak się dowiesz, ile jesteś wart, to wrócisz i oddasz resztę.
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Bogatemu diabli na żarnach mielą.
Tylko łajdak i człowiek odważny potrafi złamać przysięgę.
Dlaczego szczęście musi wyglądać tandetnie?
Czas... Okres między teraz a wtedy.
Szczęśliwym czas szybko leci.
Umrzeć zawsze się zdąży.
Szlachetny człowiek wymaga
od siebie, prostak od innych.
Nie wstydzić się siebie. To jest jedyna prawdziwa wolność.
Nic tak nie budzi lęku, jak dobroć, nic tak nie budzi podejrzenia, jak uśmiech.
