Kto nie umie w potrzebie rozstać się ze skarbem, jest ...

 Ma się jedno życie i moralnym obowiązkiem jest przeżyć je w zgodzie z własnym wnętrzem.

 Pozostaje z pustym kieliszkiem i czymś trudniejszym do napełnienia w środku. Czuje się już tylko nawozem pod roślinę, jaka często przekwita na grobie zwiędłej miłości. To rzadka roślina, a nazywa się szczęście.

 (…) wszystko się zmienia. Przyjaciele odchodzą, a życie nie zatrzymuje się w miejscu dla nikogo.

 Czasem się nienawidzę. Ale niezbyt długo.

 
Ale jeśli ruszysz za kimś, kto zabłądził w lesie, sama także możesz zgubić drogę.

 Ucz się, ucz, bo nauka to do potęgi klucz.

 Tragedia trwa krótko, lecz ból i smutek nie przemija. Jest wieczny.

 Silniejszą obręczą jest miłość, niż groza.

 Czasem całe życie zależy od nieistotnego drobiazgu.

 W ciągu tych nielicznych dni dałeś mi prawdziwą wieczność i za to dziękuję.