Na pewno właśnie na tym polega piekło. Na powtarzalności.

 Jeśli kochasz książki wystarczająco mocno, odwdzięczą ci się tym samym.

 Historia to nie myśli, historii nie tworzy się w umysłach. Historia powstaje na ulicach.

 Czasami to wszystko dzieje się bez powodu i wówczas ból jest jeszcze większy.

 Ten, kto nie kocha, nie może zostać zdradzony.

 A jeśli prawdziwa miłość zaczyna się dopiero, gdy kończy się namiętność?

 Może mi napiszą na grobie: UMARŁ OD NADMIARU ŻYCIA.

 Nawet z własną przeszłością trudno sobie poradzić bez czyjejś pomocy.

 Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować je odganiać. Ale coś zawsze zostaje.

 Tylko żyjąc absurdalnie można wyłamać się z tego bezgranicznego absurdu (...)

 Kobieta to jedyna istota, której się boję, wiedząc, że mnie nie zrani.