Powitał mnie z ogromną czułością, gdyż był pijany.

 To cud. I jak wszystkie cuda miał też swoją mroczną stronę.

 Mówi się, że litość to nieprzyjemna rzecz, ale jest lepsza niż nienawiść.

 Czasami muszę po prostu wypuścić z klatki moją wewnętrzną mamę.

 Zawsze przebaczaj swoim wrogom - nic ich tak nie zdenerwuje.

 Od początku miałem nadzieję, że przyjdziesz, ale nie ośmieliłbym się ciebie oczekiwać.

 W tym życiu niektórzy ludzie są skończeni, nim jeszcze zaczną.

 Mawiał, że strach oznacza tylko, iż masz do czego wracać.

 My nie mieliśmy nic, więc cieszyliśmy się ze wszystkiego.

 (...) z faktami nie da się dyskutować i nie ma sensu się na nie obrażać.

 Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".