Życie ogólnie jest proste. Tylko ludzie je sobie niepotrzebnie komplikują.

 Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne.

 Świat nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń.

 Najgorszy jest lęk przed czymś, czego nie można nazwać.

 Uczucia to niezwykle delikatna materia.

 Ale zakochać się to nie znaczy kochać. Zakochać się można nienawidząc.

 Wspomnienia mogą zachować pamięć o nim wiecznie żywą.

 Ludzi się poznaje nie przez to, co mówią, tylko przez to, co robią. Przez sytuacje.

 Jak złożymy wszystko, co wiemy, to widzimy tylko, że coś tu nie gra. Ale jak pięknie i ciekawie nie gra.

 I czemu ludzki umysł przechowuje równie zdumiewające strzępy bezużytecznych śmieci?

 Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.