- Kim chcesz być kiedy dorośniesz?- Jak to kim? Sobą.

 Czyż nie po to są właśnie przyjaciele, żeby podtrzymywać na duchu i wyzwalać w człowieku to co najlepsze?

 Tak, by nam się serce śmiało
do ogromnych, wielkich rzeczy.
A tu pospolitość skrzeczy...

 Bo smutek rodzi się zawsze
z czasu, który upływa,
a nie zostawia owocu.

 Niczego nie opłakuję.
Biorę wszystko.

 I chociaż ostatnio straciłem miłość, nie miałem poczucia przegranej.

 Ile dasz, tyle otrzymasz, czasem z najbardziej niespodziewanej strony.

 Kłamstwo lepi się do człowieka jak smoła.

 Czy możesz zranić kogoś, kto nic nie czuje?

 Powinienem był. Sam do siebie. Tyle takich wyrzutów. Mógłbym budować z nich domy,
palić nimi w piecu, nawozić nimi ogród.

 Zaakceptować to, co nieuniknione, nie jest poddaniem.