Praca daje człowiekowi nie tylko chleb, ale też godność, poczucie wartości, możliwość realizacji. Bez pracy człowiek jest jak ptak bez skrzydeł.
Praca bez pasji jest jak jedzenie bez smaku. Tylko dążenie do celu, do którego naprawdę chcesz dotrzeć, sprawia, że wstajesz rano z entuzjazmem, a kończysz dzień ze spełnieniem.
Praca nie jest czymś, co musimy robić pomimo tego, że nie chcemy. Jest to konieczność, która staje się cennym skarbem.
Praca jest niezwykłym elementem naszego życia. Nie jest ani darem, ani karą, ale sposobem na osobisty rozwój, duchowe zrozumienie i prawdziwe szczęście. To więcej niż tylko środek do zdobycia środków do życia.
Praca będzie wypełniać dużą część twojego życia i jedynym sposobem, aby być naprawdę zadowolonym jest robić to, co uważasz za wielką pracę. A jedyny sposób, aby robić wielką pracę, to kochać to, co robisz. Jeżeli nie znalazłeś tego jeszcze, szukaj dalej. Nie zaspokajaj się. Jak ze wszystkim, co robi problemy serca, będzie cię to także oczekiwało
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Praca, która cieszy, jest jak gra; każde zajęcie, w którym można się wykazać, przemienia trud w radość, niewolę w wolność.
Praca uszlachetnia, męczy, ale daje chleb. Bez pracy nie ma kołaczy. Praca osądza, jakie kto ma serce.
Lubię pracować, daje mi to poczucie spełnienia. Uwielbiam moment, gdy widzę rezultat swojej pracy. To jest jak magiczna chwila, gdy ciężka praca przynosi owoce.
Czytanie powinno służyć do myślenia. Myślenie nie uczy się jednak z książek, ale z praktyki. Wszystkie książki same w sobie są martwe, one tylko czytelnik budzi do życia. Każdy musi więc sam kadłub jaki zbudował uwolnić i tym kiełbaskiem po morzu przepływać, pracować dodatkowo trzeba, bo inaczej nawet dobry kadłub pomoże człowiekowi niewiele.
