Nie powinniśmy zapominać, że prawdziwe uczucie szczęścia pochodzić może jedynie z miłości do naszej pracy. Jeżeli nie poświęcimy jej serca, nigdy nie będziemy szczęśliwi.
Praca bez miłości sprawia, że jesteśmy niewolnikami. Nieważne, czy pijesz szampana w pięknej willi, czy pijeszkową bimbrę pod mostem. Alkohol jest tym samym. Praca, którą wykonujemy bez miłości, jest niewolą.
Praca pomaga nie myśleć o życiu, nie ożywia - i to jest jej jedyna korzyść. Praca jest najłatwiejszą z dostępnych ucieczek, najmniej wymagającą, a więc i najchętniej wybieraną. W przeciwnym razie nikt by do niej nie szedł.
Wybierz sobie pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia w swoim życiu.
Naprawdę warto zrozumieć, że kiedy rzeczy wydają się być naprawdę złe, Twoje jeden dzień, Twój jeden poranek, Twój jeden poranek poświęcony pracy powoduje, że wracasz do domu o wiele szczęśliwszy człowiek.
Twoja praca będzie stanowić znaczną część twojego życia, a jedyny sposób na prawdziwe zadowolenie z nauki, jest zrobienie tego, co uważasz za wielką pracę. A jedynym sposobem na zrobienie wielkiej pracy jest kochanie tego, co robisz.
Praca nie uśmierca. Niepracowanie uśmierca. Kiedy nagle zostajemy pociągnięci na bok i nie mamy złudzenia, że robimy coś strasznie ważnego – bardzo szybko stajemy się starymi, spróchniałymi i śmiertelnymi. Praca to sekwencja. Praca to rytm.
Praca powinna być w życiu czymś więcej niż koniecznością, powinna być pasją i przyjemnością. Dopiero wtedy daje ona pełne spełnienie i satysfakcję.
Praca jest centrum mojego świata. To jest moje poczucie celu. To jest to, co mnie żywi. Praca jest platformą, na której mogę wyrazić kreatywność i pasję.
Praca jest podstawowym warunkiem wszelkiego dobra, zarówno materialnego, jak i duchowego. Nie ma nic za darmo. Jeżeli coś kosztuje mniej pracy, to dlatego, że ktoś inny włożył więcej swojej pracy.
