Nigdy niczego nie żałuj. Nigdy nie dyskutuj o stratach.

 Strach przed śmiercią jest warunkiem woli przeżycia.

 Potrzebny jest czyjś uśmiech,aby samemu też się uśmiechnąć.

 Najważniejsze, to nie wspominać swojej historii, tylko ją tworzyć.

 Słuchał ich rad i perswazyj, jak się słucha owadów podczas sjesty poobiedniej.

 Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałaś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać.

 ...w rzeczywistości serce kochanka należy do innej.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Bo czasem siadam i czuję, że już nie mam siły, że to wszystko mnie przerasta i nie wiem co mam dalej robić.

 Poza tym nie można zabić czegoś, co nigdy tak naprawdę nie żyło.

 To ja was zabiłam, myślę, mijając stertę trupów. I was.Was też.