
Na mój honor, niech skubaniec, tańczy bez podłogi taniec.
Na mój honor, niech skubaniec, tańczy bez podłogi taniec.
Ludzka zawiść nie ma granic. Tego się nie leczy. Nie ma na to żadnej rady - poza taką, by zwyczajnie nie zwracać uwagi na takich ludzi. Im mniej ludzie wiedzą o naszym życiu, tym jest ono spokojniejsze. Szkoda tylko, że czasem inni sami sobie dopowiadają naszą historię, chociaż pojęcia o niczym nie mają.
Bałam się pytać, bo wiem, że czasem jednym pytaniem można przeciąć nić porozumienia.
Nie przeciągaj pożegnania, bo to męczące. Zdecydowałeś się odejść to idź.
Niektórzy ludzie, pomyślał, stają się widoczni dopiero dzięki temu, że znikają.
Nic nie ma bardziej skomplikowanego i cenniejszego od człowieka, synku.
Życie nienawidź je lub ignoruj, polubić się go nie da.
A jeśli mam coś zmienić, muszę iść naprzód.
Życie jest absurdem. Większość z nas nie zauważa absurdu, inni – nieliczni – potrafią go oswoić i zaakceptować.
Kto jest zmęczony sobą, ten męczy bliźnich, oni zaś męczą jego.
Było jej tylko przykro, że dziwny splot wydarzeń odmienił jej serce i że uczucie, które się w nim zalęgło, musiało zostać zduszone przez absurdalny wybryk losu.