
Ponieważ tak mało o sobie wiedzieliśmy, dużo mówiliśmy, najczęściej nie ...
Ponieważ tak mało o sobie wiedzieliśmy, dużo mówiliśmy, najczęściej nie o sobie.
I ten, kto kogoś przeżyje, zawsze pozostanie zdrajcą.
Dwukrotnie: o raz za dużo.
Człowiek jest istotą kruchą: wystarczy odrąbać mu głowę,żeby przestał żyć.
Jeśli nie jesteś gotowy umrzeć za wolność, wyrzuć to słowo ze swojego słownika.
Wspomnienia sprawiają niekiedy, że życie wydaje się bardzo smutne.
Cnota z okazją razem noc przespały,cnoty nie było, kiedy rano wstały.
Nie patrzy się na drzewo, na które nie da się rady wejść.
Żałuję, że nie wiedziałem wówczas tego, co teraz wiem.
Podobno ludzie, którzy wciąż mówią, nie mają o czym milczeć.
Śmiech zabrzmiał nieszczerze jak zgrzyt metalu po szkle.