Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno, kiedy umrzesz.

 Bywa, iż nauczyciele zapominają, że życie to nie lekcja w klasie.

 Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.

 Tu nie chodzi o to, żebym ja na Ciebie liczyła. Chodzi o to, żebyś Ty na mnie liczył. Żebyś wiedział, żebyś zawsze wiedział, że masz na świecie człowieka, do którego w każdy dzień, w każdym stanie i o każdej godzinie możesz przyjść.

 Przez chwilę tego nie czułem, a potem poczułem.

 Można nauczyć się reguł gry, ale talent albo się ma, albo nie.

 Uwierz, że i Ty możesz stać się bogaty.

 Twój głos sprzed lat powiedział mi, dlaczego ludzie mówili, że nigdy się nie uśmiechasz.

 Tylko od życia można się życia nauczyć i żadna pedagogika tej nauki nie zastąpi. Jedynie żyjąc, człowiek uczy się żyć, a każdy, kto się rodzi, musi tę naukę zaczynać od ABC.

 Długie życie jest lepsze niż waleczna śmierć.

 Dzielenie się opowieściami o tych, co odeszli, pozwala nam zatrzymać ich przy sobie.