Wie pan, dziczeje człowiek, siedzący cały czas w zamknięciu.

 Śmiałość to koleina patrzenia.

 Cierpienia natury moralnej są
jak rany, które się zasklepiają, ale
nie goją; zawsze bolesne, gotowe
krwawić za lada dotknięciem, pozostają w sercu nie zabliźnione.

 Samotność wyolbrzymia wszystkie dźwięki.

 Tchórz po tysiąckroć umiera, dzielny raz tylko.

 Zniosę każdy cios przeznaczenia.
Bezsilność, łzy, strach i ból.
Tylko bądź obok, przyjacielu.
Po prostu przy mnie stój.

 Urok to nie tylko sylwetka i mięśnie, to także zalety serca.

 Nie da się już tak zwyczajnie uchlać codziennością.

 Czyje usta milczą, ten gada koniuszkami palców. Wszystkimi porami wyziewa zdrada.

 Na tym etapie życia nie szukam happy endu. Szukam szczęśliwego początku.

 - Znowu się pan kłóci?
- Z panią zawsze. Nie znam osoby, która by się ładniej oburzała.