Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie ...

 Tylko w nocy oddycham, siedząc przy oknie, paląc papierosy (...).

 Miałam ochotę wymachiwać
rękami i wrzeszczeć: Mam siedemnaście
lat! Nie mogę uratować świata. Nie
umiem nawet równolegle parkować.

 Powoli zbliżało się rozstanie, które
przeczuwałam każdą komórką mojego
ciała. I właściwie chciałam umrzeć,
żeby o tym nie myśleć.

 Może był to jedyny człowiek, któremu rzeczywiście wierzył bodaj także z powodu pewnej wygody psychicznej - podejrzliwość
w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.

 Wieczność to kompozycja chwil obecnych.

 - Jesteś świetną kucharką. Ktoś
dzięki tobie będzie bardzo tłusty
i szczęśliwy - oznajmił z pełnymi
ustami. - To ty będziesz dzięki mnie
tłusty i szczęśliwy, wiesz chyba o
tym. - O, jak ja bym chciał być tłusty!

 Co człowiek myśli to jego sprawa. Ważne jest, co robi.

 Dopóki żyjesz, istnieje szansa.

 Nie chcę jej przeszkadzać, zwłaszcza teraz, kiedy jestem zacierającym się wspomnieniem. Im prędzej zniknę, tym będzie lepiej dla wszystkich. Ale tęsknię za nią. Dopiero tutaj zrozumiałem.

 Rzadko szczęście odczuwamy wtedy, kiedy jest naszym udziałem. Dopiero gdy przeminie, spoglądamy wstecz i nagle pojmujemy - niekiedy ze zdumieniem - jak bardzo byliśmy szczęśliwi.