[...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.

 - Całemu światu odbija. To nie nasza
wina. My się do tego nie przyczyniliśmy.
Dostaliśmy go w spadku. - Myślę, że świat
jest w niezłych tarapatach, jeśli to my mamy
być normalni. - To się musi skończyć katastrofą.

 Wyśpię się po śmierci.

 Przyjaciel to więcej niż krewny.

 Cuda się zdarzają, jest nim każdy kolejny oddech.

 Nie nauczyłaś mnie żyć wśród ludzi, nigdy przed nimi, przed niczym nie obroniłaś!

 -Kolacja!- w drzwiach biblioteki stała
Isabelle z łyżką w ręce. - Dobry Boże, nadeszła chwila grozy- mrukną Jace.

 Może jestem jak mój tata - naiwny. Ale lepiej być naiwnym niż zupełnie pozbawionym zdolności współczucia.

 Doświadczenie nie jest tym, co ci się przydarza, ale wnioskami, jakie wyciągasz.

 Nie jestem nieszczęśliwy.
Tylko ludzie pozbawieni celu się nieszczęśliwi. Ja mam cel.

 [...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.