Nie obawiaj się jutra, skoro dziś jeszcze się nie skończyło.

 Aksamity, atłasy sławy nie czynią.

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd odejść.

 Pragnienia są silniejsze od podejrzeń.

 Destrukcja jest formą tworzenia.

 Przejmuj się tym, co możesz zmienić, reszta sama się rozstrzygnie.

 "Według Platona, u zarania dziejów istniały tylko istoty dwupłciowe, które w niczym nie przypominały dzisiejszych kobiet i mężczyzn. Jedna szyja podtrzymywała jedną głowę o dwóch twarzach, z których każda patrzyła w innym kierunku. Były niczym bracia syjamscy zrośnięci plecami. Miały dwa narządy płciowe, cztery nogi i cztery ręce. Lecz pewnego dnia zazdrośni bogowie zdali sobie sprawę, że czterorękie stworzenie jest zadziwiająco pracowite, że dwie pary oczu nieustannie czuwają i trudno podejść je podstępem, cztery nogi bez większego wysiłku mogą długo stać i daleko zajść. Ale najgorsze było to, że istota obdarzona zarówno męskim, jak i żeńskim narządem płciowym była samowystarczalna w rozmnażaniu. Wtedy Zeus, władca Olimpu, rzekł: „Mam pomysł jak odebrać moc tym śmiertelnikom”. Cisnął piorunem i rozpłatał owe stworzenie na pół. Tak narodzili się kobieta i mężczyzna. Wprawdzie liczba ludności na ziemi się podwoiła, ale jednocześnie ludzie poczuli się słabi i zagubieni. Odtąd musieli przemierzać świat w poszukiwaniu swej utraconej połowy, w poszukiwaniu czułego uścisku, w którym mogliby odnaleźć dawną moc, umiejętność obrony przed podstępem, odporność na zmęczenie i wytrwałość w pracy. I ten uścisk, w którym dwa ciała zlewają się na powrót w jedno, nazywamy dziś seksem."

 I popatrz - ledwie poznaliśmy się, już życie knuło, co mogło, żeby nas poróżnić.

 Gwiazdy są jak obłok, jak lśniąca tkanina, nie można patrzeć na nie z osobna.

 Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń.